Podstawowym założeniem terapii poznawczo-behawioralnej jest związek pomiędzy emocjami i zachowaniem a sposobem postrzegania i myślenia człowieka.

Aby zrozumieć przyczyny problemu pacjenta, terapeuta próbuje nazwać emocje i destrukcyjne formy zachowań oraz zidentyfikować tak zwane  myśli automatyczne i błędy poznawcze popełniane przez pacjenta. Poprzez zmianę wzorców myślenia możliwa jest bowiem zmiana zachowań i odczuwanych emocji. W tym celu terapeuta współpracuje z pacjentem i poprzez zastosowanie różnorodnych technik poznawczych, jak i behawioralnych  uczy pacjenta nowego sposobu postrzegania i interpretowania otaczającej go rzeczywistości.

Terapia poznawczo-behawioralna jest nastawiona na teraźniejszość - koncentruje się na problemie i jego rozwiązaniu, ma swoją strukturę i dynamikę, jest ograniczona w czasie i wymaga niewątpliwie współpracy pomiędzy terapeutą a pacjentem. W jej trakcie pacjent zdobywa określoną wiedzę i umiejętności, które będzie mógł samodzielnie wykorzystać po zakończeniu terapii.

Liczne badania naukowe dowodzą, iż psychoterapia poznawczo-behawioralna jest bardzo skuteczna w przypadku leczenia szerokiego spektrum zaburzeń psychicznych, jak również w rozwiązywaniu codziennych problemów życiowych. Obejmuje swoim zakresem zarówno dorosłych, jak i dzieci i znajduje swoje zastosowanie jako indywidualna forma terapii, a także jako terapia rodzinna, małżeńska czy grupowa.

Więcej informacji znajduje się na stronie Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i Behawioralnej:
http://pttpb.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=59&Itemid=46